ร่างกายที่ได้เปรียบกับ freediving (ย่อจากบทความของ SEBASTIAN NASLUND ใน www.freediving.biz)

[Mee+]

นี่เป็นเรื่องของอดีตดารารักบี้ที่เป็นอัมพาตจากเอวลงมา เขาค้นพบตัวเองอีกครั้งระหว่างใน freediving กับฉลามเสือที่ความลึก 26 เมตร (ย่อจากบทความของ SEBASTIAN NASLUND ใน www.freediving.biz ผมอ่านแล้วรู้สึกดีเลยลองใช้กูเกิ้ล และ กู*** แปลดู ดังนั้น "ผม"ในบทความนี้หมายถึง "SEBASTIAN")

เริ่มต้นด้วยอุบัติเหตุรถยนต์. Cedric Mkhize เขาจำอุบัติเหตุครั้งนั้นไม่ได้ จำได้แค่ตอนแฟนเขาโทรมาตอนกำลังขับรถแล้วเขาบอกเธอว่าจะโทรบอกเมื่อถึง Welkom จากนั้นก็วางหูไป 2วันครึ่งถัดมา หนุ่มแอฟริกันใต้ตื่นขึ้นพบตัวเองในโรงพยาบาลเป็นอัมพาตจากเอวลงมา และต้องนั่งในเก้าอี้เข็นออกจากโรงพยาบาล สำหรับ Cedric นั่นเป็นจุดจบความรุ่งโรจน์ในอาชีพรักบี้ที่เขาเคยเป็นผู้เล่นดาวรุ่งระหว่าง 2006 แต่ถ้ามองในแง่ดีก็คือเขาไม่ใช่ 1 ใน 10,000 คน ที่ตายในการจราจรแอฟริกาใต้ทุกปี นอกจากนั้นรักบี้ในแอฟริกาใต้ได้รับความนิยมสูงมากและอดีตดาวรุ่งก็ไม่เคยถูกลืม องค์กรรักบี้แอฟริกาใต้เชื่อว่า นักกีฬาที่ดีหรือตำนานที่ดีต้องตอบแทนวงการด้วยสิ่งดีๆนอกเหนือจากทัชดาวน์ ,การเตะ และการทำคะแนน. องค์กรรักบี้สนับสนุน Cedric ในการฟื้นตัวของเขาตลอดสองปีที่ผ่านมา สนับสนุนรถเกียร์อัตโนมัติที่มีคันเร่งและเบรคควบคุมด้วยมือให้ใช้ และหางานประชาสัมพันธ์ของคาสิโนโรงแรม Sun ให้
 
การสัมพันธ์ระหว่าง Cedric และ ฉลามเสือ เรี่มเมื่อ Ad-venture บริษัทโฆษณาและจัด event ซึ่งทำงานร่วมกับ Blue wilderness ศูนย์ดำน้ำที่เชี่ยวชาญ shark dives ซึ่งผู้บริหารศูนย์คือ Mark เขาเป็นผู้สนับสนุน "สิทธิของฉลาม" เพื่อไม่ให้ฉลามถูกฆ่าเพียงเพราะหูฉลามและชื่อเสียงที่ไม่ดีของพวกมัน. ในเวลาเดียวกัน "WILD" TVซีรีส์ในแอฟริกาใต้วางแผนการที่จะอธิบายสถานะการณ์ของฉลามร่วมกับ Ad-venture พวกเขาคิดว่าน่าจะให้ นักรักบี้เก่า อย่าง Cedric เป็น presenter ดังนั้น Blue wilderness กับ Hanli Prinsloo หนึ่งของทีม F. Biz ได้รับหน้าที่แนะนำทักษะ freediving แก่ Cedric.
เพื่อแต่งสีเติมสัน ทีมงาน TV ใช้การบันทึกสถิติ freediving สำหรับผู้พิการท่อนล่างซึ่งไม่มีใครเคยทำ ไม่เคยมีสถาบันไหนรับรอง นอกจากนักดำน้ำเอง ไม่ต้องสงสัยแน่นอนว่าสื่อเองก็มองหาพาดหัวข่าวที่น่าสนใจ. ดังนั้นความพยายามบันทึกสถิติโลกถูกเขียนลงในสคริปต์ Cedric เองค่อนข้างหวาดๆและตื่นๆเมื่อประกาศว่าเขาจะกลั้นลมหายใจแล้วดิ่งลงน้ำลึกไม่ต่ำกว่า 12 เมตร เนื่องจากประสบการณ์ดำน้ำของเขาแทบเป็นศูนย์ wetsuit ถูกตัดเย็บอย่างเร่งด่วนให้พอดีกับร่างกายของ Cedrics ที่ท่อนบนยังคงความแข็งแกร่งของนักกีฬารักบี้ แต่ท่อนล่างของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว น้ำหนักของ Cedric เองก็หายไปกว่า 30 กิโล หลังจากอุบัติเหตุ.

ภายใต้การแนะนำอันอ่อนโยนของ Hanli Cedric ถูกหย่อนลงในสระว่ายน้ำ. เขาแสดงถึงสมาธิและความสามารถในการผ่อนคลายภายใต้การฝึกของ Hanli เริ่มด้วยการคว่ำหน้าลงในน้ำ ทำ STA 3.30 นาที ทีมงานต่างแสดงความยินดีพร้อมเสียงหัวเราะ เมื่อเดินกล้อง Cedric อดทนกว่า 1.45 นาทีต่ออาการ breathing reflex ทำให้เขากลั้นหายใจได้กว่า 4 นาที เขาอาจสูญเสียความสามารถการเดินแต่สัญชาตญาณการแข่งขันยังคงแน่วแน.

เราออกไปที่อ่าวนอกเมือง Durban, แนวหินทอดเป็นผนัง น้ำทะเลเขียวจัด และทัศนวิสัยการมองเห็นเป็นศูนย์. เชือกถูกโรยลงและเราสอนพื้นฐานการปรับแรงดันในหูให้ Cedric เขาทำให้ Hanli และผมทึ่งกับการดำไดฟ์แรกนานกว่า 1.30 นาทีนั่นดีกว่าเกณท์เฉลี่ยมือใหม่. เขากลับตัวที่ 6 เมตรเพราะเจ็บหู เราต้องบอกให้เขาปล่อยตัวตามสบาย ครั้งต่อมาเขาลงไปที่ 9 เมตรอย่างช้าๆและผ่อนคลาย Cedric บ่นว่าไม่สามารถควบคุมขาของเขา มันเลยสะเปะสปะไปทั่ว เราเลยต้องใช้น้ำหนัก 2 กิโล และ weight belt มัดเข่าของเขาไว้ด้วยกัน. ในไดฟ์ที่ 3 เขาลงแบบปลายเท้าลงก่อนไปถึง 14 เมตร ทีมงาน TV ที่กระสับกระส่ายบนชายฝั่งได้สถิติโลกที่พวกเขาประกาศแล้ว แต่เรายังไม่ได้ถ่าย Cedric ท่ามกลางฉลามเสือเลย

เราล่าช้าไปหนึ่งวันเพราะสภาพอากาศและ Hanli ต้องไปรับ "รางวัลผู้หญิงดีเด่นแห่งปี" จากนิตยสาร Cosmopolitan ผมเลยต้องทำหน้าที่หัวหน้าโค้ชพร้อมกับความรับผิดชอบที่ต้อง "รักษา Cedric ให้มีชีวิตชีวา" แต่ตั้งใจของผมมันสูงกว่านั้น ผมบอก Cedric เมื่อเขามาถึงในวันถัดมาว่า ผมไม่น่มนวลเหมือน Hanli และไม่ประทับใจเอาเลยสำหรับ 14 เมตรของเขา มือใหม่ที่มีศักยภาพลงไปเกิน 20 เมตร ไม่เกี่ยวว่าจะมีหรือไม่มีขา.

"เราจะเล่นง่ายๆโดยตั้งกล้องถ่ายรูปไว้ที่แค่ 6-7 เมตรหรือตั้งใจลองหาขีดจำกัดที่แท้จริงของเรา" ผมเห็นจิตใจนักกีฬาใน Cedric เห็นจิตใจที่ไม่ย่อท้อต่อการแข่งขัน สมาธิ และความสามารถกลั้นหายใจที่เหนือกว่ามือใหม่ทั่วไป. ผมไม่แปลกใจถ้าเขาลงถึง 30 เมตร (จริงๆ). เราออกกำลังหน้าอกเพิ่มเติมจากวันก่อนขณะที่เรือเต็มไปด้วยผู้สนับสนุน, องค์กรรักบี้, ทีมงาน TV และลูกเรือดำน้ำ วันนี้ผมย้ำเตือนเขาถึงการหายใจอย่างสงบที่ Hanli สอนและเน้นความสำคัญของการหายใจเข้าให้เต็มจริงๆ ให้เขารู้ถึงอันตรายจากการที่แรงดันในหูหูไม่ปรับให้เท่าแม้เพียงนิดเดียว แล้วเราเริ่มโรยตัวลงน้ำช้าๆขณะที่ Mark และทีมงานตั้งกล่องเหยื่อ ที่ความลึก 7 เมตรและยังมีซาร์ดีนที่ถูกทีมงานโยนลงมาจากผิวน้ำเพื่อดึงดูดฉลามในบริเวณใกล้เคียง ไม่นาน ฉลาม Black tip ขนาดร่วม 2 เมตรก็เข้ามาเป็นฝูง แววตาที่เลือดเย็นและกรามกว้างๆของพวกมันวนอยู่รอบๆตัวเรา ทีมงานบอกเราว่าฉลามไม่กินอะไรที่ใหญ่กว่ามือดังนั้นเราต้องรีบซุกมือให้มิดชิดเมื่อซาร์ดีนทั้งกองถูกโยนลงมา

Cedric ทำได้ 18 เมตรในไดฟ์นี้ของเขาเพราะสมาธิและความสามารถในการกลั้นหายใจของเขา แต่นั่นดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดแล้ว ผมแนะนำให้เขาผ่อนคลาย ลืมเรื่องสถิติโลกซะ และเปรียบเทียบกับ freedivers ทั่วๆไป แล้วเราค่อยๆลอยไปกับกล่องเหยื่อ และ ทุ่น freedive ออกน้ำลึก ผมลดสายไปที่ 21 เมตร ขณะที่ Cedric breathes up ที่ดูเหมือนนานชั่วนิรันดร์ และแล้วเขาก็ดิ่งลงไป ผมตามไปประจัญหน้ากับเขา ทำตัวอย่างให้เขาเห็นว่าจะทำอย่างไรกับหัวและกรามเพื่อให้ปรับแรงดันในหูได้ง่าย ผลที่ได้น่าผิดหวังเพราะ Cedric ยังคงติดที่ 18 เมตรอีกครั้ง แต่พอกลับมาบนผิวน้ำเขาบอกผมว่า ที่ในน้ำเขาเห็นฉลามเสือตัวใหญ่วนอยู่ด้านหลังผมนั่นทำให้สมาธิเขาฟุ้งซ่าน. ในไดฟ์ถัดมาเมื่อฉลามเสือขนาด 3 เมตรครึ่งผ่านพ้นไป เขาลงไปถึง 21 เมตร.

พวกทีมงานเริ่มเก็บของปีนกลับขึ้นเรือ. ผมถาม Cedric ว่าจะลองอีกหรือรู้สึกหนาวแล้ว เขาตอบใช่สำหรับทั้ง 2 คำถาม ผมโรยสายลงไปอีกแล้วคว้ากล้องวีดีโอใต้น้ำเตรียมพร้อม ผมได้ข้อสรุปในกรณีของ Cedric ว่าเพราะขาของเขาไม่ได้ต้องการออกซิเจนมากนัก ดังนั้นการทำ breath up ด้วยการหายใจแค่ระดับปานกลางถ้ามองในแง่การใช้ออกซิเจนแล้ว ร่างกายแบบเขาน่าจะดีกว่าผมและได้เปรียบอย่างมากในประเภท FIM ไดฟ์นี้ Cedric แตะความลึกที่ 26 เมตรและยิ้มอยู่ภายใต้ sphera mask หูเขาไม่มีปัญหาและดีขึ้น ผมดึงให้เขาขึ้น พาเขาผ่านกล้องที่วางไว้ ขึ้นมาบนผิวน้ำตอนจะกลับไปที่ชายหาด Cedric ถามผมว่าความลึกระดับไหนเป็นเกณท์เฉลี่ยในประเภท FIM ผมบอกเขาว่า 60-65 เมตรก็ไม่เลวและเขาน่าจะทำได้ภายใน 1 หรือ 2 ปี ถ้าเขาได้โค้ชดีๆในท้องถิ่น

ปัจจุบันยังไม่มีสถิติเป็นทางการสำหรับผู้พิการท่อนล่างใน freediving หาก AIDA จะเริ่มมัน งานจะหนักในการแบ่งแยกประเภทความพิการสำหรับแต่ละประเภท freediving. ถ้าจะให้ง่ายขึ้นมีวิธีหนึ่งก็คือวิธีที่ IOC แบ่งประเภทนักว่ายน้ำ