AIDA*** Day 2: Free Fall to maximum depth

[ghostpipe]

วันนี้เนื้อหาหลักๆ ของการเรียนทฤษฎี ซึ่งไม่ได้ระบุรายละเอียดไว้ใน hand out ของ AIDA ก็คือ how to Free Fall ซึ่งประกอบไปด้วยหัวข้อที่สำคัญคือ 1) how to set your buoyency point and swimming 2) Body Positioning และ 3) Controlled Turn

1) how to set your buoyency point and swimming
โดยหลักสำคัญที่ Akim ให้ไว้ก็คือ ต้องไม่ต่ำกว่า 10 m และไม่เกิน 20 m (กรณี deep dive) โดยทั่วไปคือประมาณ 1/3 ของ max depth ยกตัวอย่างเช่น ถ้าผมจะดำ 30 m ก็น่าจะประมาณ 10 m. ใช่ไหมครับ แต่กรณีนี้ Akim บอกว่า น่าจะเป็นประมาณ 12 - 13 m. เพราะต้องเพิ่มระยะ duckdive เข้าไปอีกหน่อย แต่ผมก็ยังไม่ได้ถามว่า ถ้าพวกที่เขาทำสถิติกันเกิน 60 m. ก็ต้องเซ็ทไว้ที่ประมาณไม่เกิน 20 m ใช่หรือไม่ ฟังมาผิดถูกอย่างไร ก็แลกเปลี่ยนกันนะครับ

ผมเข้าใจเอาเองนะครับว่า ถ้าใช้หลักการ Free Fall ตามที่กล่าว freediver จะประหยัดแรงได้จะประมาณ 50 % ของระยะทางรวมทั้งหมด หมายความว่า ช่วงแรกต้องว่ายหรือแตะฟิน ก็คือ 1/3 ของระยะความลึกทั้งหมด จากนั้นก็ปล่อยให้ตนเอง Free Fall ลงไป อีก 2/3 เท่าที่ฟังมา ความเร็วเฉลี่ยของการ Free Fall คือประมาณ 1 m/sec จากนั้นก็ทำการกลับตัว ซึ่งตรงนี้ Akim ก็ได้สอนเทคนิคพวกเราด้วยว่าจะต้องทำอย่างไร ไว้จะเล่าให้ฟังในย่อหน้าถัดไป จากนั้นก็จะต้องว่ายน้ำหรือแตะฟินกลับขึ้นไปอีก 2/3 เมื่อถึง Buoyency point ก็จะหยุดแตะฟินและปล่อยให้ตัวลอยขึ้นด้วยแรงลอยตัวอีก 1/3 ของความลึก เห็นไหมครับว่า freediving ไม่ใช่แค่การกลั้นหายใจและดำลงไปอย่างเดียว มีเทคนิคให้เราเรียนรู้มากมาย ซึ่งถ้าผมไม่ไปเรียนก็คงไม่ได้รู้ เพราะเท่าที่ซ้อมกันมา ไม่เห็นมีใครพูดให้ฟังเรื่องนี้เลย

2) Body Positioning
Body positioning ของการ Free Fall ก็เป็นเรื่องสำคัญอีกประเด็นหนึ่งที่ต้องให้ความสนใจ หลักๆ แล้วก็คือการทำตัวให้ลู่ไปกลับน้ำมากที่สุด (streamline) ไม่กางแขน กางขาง หรือก้มหน้าเก็บคาง หรือหงายหน้ามากเกินไป หน้าต้องมองตรงไปที่เชือก ระดับสายตาตั้งฉากกับแนวเชือก ไม่ใช่ก้มหน้า ข้อศอกข้างที่ใช้มือปิดจมูก อยู่แนบลำตัวไม่กางออก มืออีกข้างปล่อยสบายแนบข้างลำตัว ไม่กางออกหรือนำไขว้หลัง ที่สำคัญมากๆ ก็คือขาไม่ใช่เหยียดตรง เพราะถ้าเหยียดตรงแล้วจะทำให้ควบคุม ทิศทางการเคลื่อนที่ได้ลำบาก หลักการที่ Akim สอน คืองอเข่าเล็กน้อย ถ้าวาดรูปด้านข้างประกอบได้จะวาดให้ดูเลย ว่ามันไม่ใช้หัวกับเท้าอยู่ในแนวเส้นตรงเดียวกัน แต่จะเป็น แนวของปลายเท้าตั้งแต่เข่าลงไป จะเยื้องไปขนานกับแนวหัวถึงเอวเล็กน้อย ซึ่งเป็นส่วนที่สำคัญต่อการควบคุมทิศทางของการ Free Fall คือหากเราเริ่ม Free Fall เข้าใกล้เชือกมากขึ้น ก็ให้เอนตัวไปข้างหลังออกจากแนวเชือกเล็กน้อย ตัวเราก็จะค่อยๆ ห่างออกจากเชือก แล้วตั้งแนวหลังให้ขนานกับเชือกไว้ดังเดิม หรือถ้าเราห่างจากเชือกมากเกินไป ก็ให้เอนตัวไปข้างหน้าเข้าหาเชือกเล็กน้อย ระยะห่างจากเชือกที่ Akim แนะนำคือ 1 m อันนี้ก็เป็น เทคนิดที่ได้จากการฟังนะครับ เดี๋ยวตอนบ่ายจะไปลองปฏิบัติกัน

3) Controlled Turn
ส่วนเรื่องการกลับตัวนั้น ก็เป็นทักษะที่จำเป็นอีกอย่างหนึ่งที่ต้องฝึกหัดกัน ตามกฎของ AIDA คือ freediver จะดึงเชือกได้เพียงครั้งเดียว ตอนเวลากลับตัว Akim แนะนำเทคนิคที่เขาใช้ให้ฟังว่า ตอนที่เขา free fall ลงไป มือข้างหนึ่งจะอยู่ที่จมูกเพื่อการ equalization ส่วนอีกข้างหนึ่งอยู่แนบกับลำตัว เขาจะใช้มือข้างนี้ในการจับเชือกค้างไว้เมื่อถึงจุดกลับตัว จากนั้นแรงเฉื่อยของการ Free fall จะทำให้ตัวของ Freediver หมุนโดยอัตโนมัติ เมื่อตัวหมุน 180 องศาแล้ว คือเท้าชี้ลงก้นทะเลแล้ว ต่อไปก็ให้ใช้มือข้างที่บีบจมูกอยู่ก็จะเอื้อมมาคว้าเชือกและดึงตัวเองขึ้นไป (pull) ซึ่งจะประหยัดแรงแตะฟิน น่าจะได้หลายเมตร ฟังดูเหมือนง่ายๆ เนอะ ยังไม่ได้ลองทำเลย

ที่กล่าวมาก็คือทฤษฎีที่เรียนในวันนี้ ซึ่งจริงๆ คือส่วนที่เกี่ยวกับทักษะ (skill) เกือบทั้งหมด

เดี๋ยวว่างแล้วจะมาเล่าต่อนะครับ

[ghostpipe]

ที่กล่าวมาก็คือทฤษฎีที่เรียนในวันนี้ ซึ่งจริงๆ คือส่วนที่เกี่ยวกับทักษะ (skill) เกือบทั้งหมด หลังจากเรียนทฤษฏีกันแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะลงเรือไปฝึกขั้นตอนต่อไปกันแล้วครับ วันนี้ใช้เวลาแค่ 10 นาทีเองครับ ก็มาถึงจุดเรียนแล้ว นี่คือข้อดีของเกาะเต่าจริงๆ ตอนไปลันตา ต้องนั่งเรือไปไกลมาก อย่างนี้ดีครับ นักเรียนไม่เหนื่อย

แบบฝึกหัดแรกของการฝึกของพวก master ในวันนี้คือ การฝึกการวางทุ่น (buoy) และการวางเชือกนำ (guiding rope) จริงๆ แล้วเมื่อวานพวกเขาก็ฝึกแบบนี้กันครับ แต่เผอิญผมลืมเล่าไป ซึ่งผมได้เห็นตัวอย่างที่แตกต่างไปจากการไปเรียนเมื่อปีที่แล้ว และคิดว่าสิ่งที่ได้เห็นมาน่าจะนำมาใช้กับการฝึกซ้อมของพวกเราได้ครับ ที่สำคัญที่ต่างจากที่พวกเราเคยทำก็คือ เขาจะมีสมอเรือไว้ผูกยึดทุ่น โดยไม่ต้องผูกกับเรือ เนื่องจากจุดที่ไปฝึกซ้อมไม่มีทุ่น สำหรับผูกเรือ เรือเพียงแต่มาส่ง ณ จุดที่มีความลึกที่ต้องการเท่านั้น และก็ขับไปจอดรอที่จุดผูกทุ่นได้ ซึ่งอยู่ไม่ห่างมากนัก ประมาณ 200 m ได้

เราวางทุ่น 3 ลูก ซึ่งก็หมายถึงมีทั้งหมด 3 line และก็เหมือนกับเมื่อวานนี้คือ line แรก จะเป็นของ นักเรียน 2 star 2 คน เรียนกับนักเรียน master ที่กำลัง train เป็น instructor
คนที่มาเรียนก็คือแม่ของเขาเองที่มาเยี่ยมลูกชาย และถือโอกาศทำกิจกรรมไปกับลูกด้วย ทั้งสองเป็นชาว Sweeden ครับ ส่วนอีกคนที่เรียน 2 star นั้นเป็นชาว Irish นักเรียนทั้งสองคนนี้ดูจากหน้าตาแล้วน่าจะอายุมากกว่าผมทั้งคู่ ส่วนผมอยู่ line ที่ 2 ผมเรียนกับ master อีกคน เป็นชาวอาร์เจนติน่า (เจ้าของกิจการพาทัวร์จุดเครื่องบินตกที่เทือกเขา Andes ที่โด่งดัง ในปี 1972 : ใครอยากรู้ต้องดูภาพยนต์เรื่อง Alive) ท่าทางห้าวๆ หน่อย ซึ่งดูทักษะแล้ว ก็น่าจะพอๆ กับผม Akim ถึงจัดให้มาดำด้วยกัน line นี้ Akim สอนเองครับ ส่วนอีก line ก็เป็นของ นักเรียน master อีกคน line นี้เขาดำกับ Senia แฟนของ Akim ครับ ใครอยากรู้จักหน้าตาของ Classmate ของผมเชิญที่ Facebook ของ Blue Immersion ครับ https://www.facebook.com/pages/Blue-Immersion/48662519575?ref=ts#!/photo.php?fbid=10150154392164576&set=pu.48662519575&type=1&theater

[ghostpipe]

ขออภัยที่หายไปหลายวัน วันนี้มาว่าต่อเลยครับ

เริ่มแรกก็ warm up ครับ ผมก็เริ่ม Breathe up ได้ประมาณ 3 นาที ก็ Duckdive ลงไป คิดว่าสวยงามพอประมาณครับ กะไว้ว่าลึกสัก 10 m ก็ขึ้นมาแล้ว ก็ทำ recovery breathing ครับ แต่สิ่งแรกที่ Instructor ถามหลังจากที่ให้สัญญาน OK แล้ว เลยก็คือว่า ลืมอะไรไปหรือเปล่า warm up ต้องทำอย่างไร ผมจึงนึกขึ้นได้ว่า มันต้อง Free Immersion ลงไปช้าๆ แล้วค่อยกลับขึ้นมานั่นเอง การ Duckdive จะทำให้เราใช้พลังงานมากกว่า ซึ่งเราควรจะเริ่มต้น แบบเบาๆ เพื่อกระตุ้น Mamolian Dive Reflex ตามที่ได้อธิบายไว้แล้วครับ

หลังจาก warm up แล้ว เราก็เริ่มฝึกเทคนิค Free Fall กันต่อครับ เริ่มจาก Duckdive แบบนุ่มนวล (ยังจำเรื่องเฉาก๋วย ได้ไหมครับ ตอนนี้ไม่เป็นแล้ว) 10 - 12 fin kicks เพื่อเข้าสู่ neutral buoyency point แล้วหยุดแตะขา ปล่อยให้ตัวจม ลองทำดูแล้วมันไม่ง่ายอย่างที่คิดครับ ตอนหยุดแตะขาและปล่อยให้ตัวจมลงไป สิ่งที่เราเห็นก็คือเชือกมันจะไหลๆ หยุดๆ ก็เลยไม่แน่ใจว่า Free Fall อยู่หรือเปล่า ในขณะเดียวกันก็ต้องเคลียร์หูไปด้วย 4 ครั้งแรก ผมลงไปได้ประมาณ 17 - 18 เมตร คือพยายามศึกษาจังหวะการ Free Fall อยู่ ครั้งที่ 5 นี่แหละครับที่ลงไปลึกแต่ก็ไม่แน่ใจตัวเองนะครับว่ามัน Free Fall หรือเปล่า แต่คิดว่านานพอควรแล้วนะ ก็เลยกลับตัว แตะขาขึ้นมาด้วยความเร็วสบายๆ ในใจก็ไม่ได้คิดอะไร หลังจาก recovery breathing แล้ว ก็ให้สัญญาน OK Akim ก็บอวว่า OK You'er already Free Fall. แล้วก็มาดู Dive Comp. ที่ข้อมือผม 26.5 m. ลึกที่สุดของผมแล้วครับ ในใจก็คิดว่า เอาว่ะ ผ่าน *** แล้ว อย่างไรก็ตามผมก็ยังไม่สามารถรับรู้ถึงการจมแบบ Free Fall ได้ด้วยตนเอง ก็เลยลองซ้อมต่อ แต่นับจากครั้งนี้ไป อีก 10 dives ผมก็ดำลงไม่ค่อยได้ลึกมากแล้ว ประมาณ 10 - 20 m เท่านั้น เพราะอาการหูเหนื่อยนั่นเอง แต่ก็ดีใจครับที่ได้เรียนรู้เทคนิคนี้ คงต้องนัดเพื่อนๆ ไปลองซ้อมกันต่อที่พัทยาแล้วนะครับ

หลังจากกลับมาแล้วผมลอง download profile การดำของ dive นั้นมาดูก็พบว่าตอนลงช้ากว่าขึ้น คือลงเฉลี่ยประมาณ 0.6 m/s ส่วนขึ้นเฉลี่ยประมาณ 0.9 m/s อย่างไรก็ตามเมื่อวิเคราะห์แต่ละช่วงเวลา พบว่าช่วงที่น่าจะ Free Fall จริงๆ เลย คือไม่แตะเท้าเลยน่าจะตั้งแต่ที่ความลึก 19 - 26.5 m เพราะอัตราการเคลื่อนที่คงที่มากๆ ประมาณ 0.6 m/s ใกล้เคียงค่าเฉลี่ย แต่ก่อนหน้าความลึกนี้ ความเร็วมันช้าๆ เร็วๆ

คือตอนแตะขามันเร็ว แต่พอหยุดมันก็ช้าลงอีก ผมลองวิเคราะห์ดูว่าน่าจะน้ำหนัก weight belt คงจะเบาไป (ใช้ประมาณ 2 กิโล) เพราะลงค่อนข้างช้ากว่า 1 m/s ส่วนตอนขึ้นนั้นเราแตะขาตลอด และด้วยความอยากขึ้นมันจึงเร็วกว่า ความเร็วตอนขึ้นค่อนข้างใกล้เคียงกัน

และนี่ก็คือที่ผมได้เรียนรู้ทั้งหมดจากการฝึกซ้อมวันนี้ครับ

[peejoke]

สุดยอดครับ